Este traballo é moi interesante porque permite darlle un toque artístico ós nosos retratos.
Para comezar deberemos de ter un retrato e un fondo con texturas.
Temos que asegurarnos de que as dúas imaxes sean do mesmo tamaño ou moi similar, sendo máis grande sempre a textura que o restrato.
Lembrade que con imáxenes dixitais de diferentes tamaños o ideal non é aumentar a pequena, senón reducir a maior. Iso é porque se aumentamos algo o ordenador crea a información nova, pero non sabe como era a imaxe, entón, mediandote un proceso chamado interpolación, crea píxels parecidos ós píxels que o rodean, cousa non sempre recomendable.
Ben, pois xa temos as dúas imaxes e vemos que encaixan no tamaño.
Poñemos as dúas imaxes no Gimp, a textura nunha capa por debaixo da imaxe do retrato.
O retrato debería ser o máis claro (branco) posible. Para iso podemos usar ferramentas cono "Niveis", ous similares.
Axustamos o modo de fusión de capa do retrato a Multiplicar, ou ennegrecer... ou que nos guste máis.
Se nos sobran partes do retrato podemos borralas usando unha máscara de capa branca na capa do retrato e pintando cun pincel negro iremos borrando o que non nos interesa,
Se queremos engadir texto tamén podemos experimentar cos modos de fusión de capas.
O Lightpainting, ou "pintura de luz", é unha técnica moi colorista e vistosa que se basea na capacidade de capturar luz durante un certo tempo de determinadas configuracións das nosas cámaras.
As cámaras de fotografía teñen tres parámetros que influén nas condicións de captura da luz, que ó fin e ó cabo é o que son, capturas de luz.
Estos tres parámetros son a apertura do diafragma, que mide canta cantidade de luz entre facendo máis grande ou máis pequeno o burato polo que entra. A Velocidade de Obturación, que tamén é chamado Tempo de Exposición, e como o seu nome indica, refírese á cantidade de tempo que a cámara está recibindo luz para facer a foto. E por último o ISO ou sensibilidade, que mide a capacidade da cámara para facer unha foto con máis ou menos luz.
Todos estos tres parámetros son recíprocos, cando moves un, para que a foto sexa equivalente, has de mover os outros, especialmente no caso da obturación e apertura. Así, se baixo a apertura un punto, é decir, dígolle á cámara que pase menos luz, terei que aumentar o tempo de exposición un punto se quero un resultado equivalente entre as dúas situación. Idealmente a exposición correcta.
No caso do lightpainting o importante é o tempo da exposición (a obturación), a máis tempo, máis elaborados serán as pinturas de luz que poda facer, porque canto máis tempo a cámara permaneza capturando luz, irá recollendo todos os movementos e iluminacións que fagamos diante da cámara con fontes luminosas (fáciles de captar polo sensor).
E.. se non temos unha réflex ou cámara que nos permita os axustes da apertura e obturación á man ¿que fago?
Ben, as cámaras que probablemente teñades serán cámaras compactas, que entre outras características traen os determinados "Modos de Escena", que son configuracións preparadas para optimizar determinado tipo de situacións fotográficas. Os máis habituais son "Retrato", cunha imaxe dun rostro, ideal para favorecer as fotos a persoas, desenfocando o fondo e suavizando a pel, "Paisaxe", con icono dunha montaña, ideal para fotos de espacios abertos con boa nitidez, etc...
Para o Lightpainting o recomendable entre os modos de escena é sobre todo o modo "Fogos artificiais", representado cunha especie de asterisco que equivale a unha explosión pirotécnica.
Este modo o que fai é abrir o obturador entre 1 ou varios segundos, para que gravando fogos de artificio a cámara rexistre as estelas deixadas polas fiúscas.
No noso caso servirá para que capte a estela do lightpainting.
Se non tedes ese modo, podedes probar con modos nocturnos, case sempre representados cunha media luna para o nocturno a secas, e un corpo humano cunha media luna para o retrato nocturno, que neste caso dispara o flash.
Vaian aquí as seguintes recomendacións ou consellos:
- Usa un trípode o unha superficie estable para evitar trepidacións da cámara ó moverse. Asimesmo, usa o disparador con temporizador se é posible, así poderás saír tí mesmo na foto e ademáis non moverás a cámara ó pulsa o disparador. A falta de trípode, improvisa. Apoia a cámara nunha mesa, no teito dun coche, encima dunha repisa, dun altavoz...
- Canta menos luz haxa no lugar, mellor. Pensa que todo o que se mova durante a foto sairá borroso na mesma. Se queres que unha persoa saia nítida, ou ben usa o flash ou ben fai que non se mova.
- Podes usar luces de chisqueiros, lanternas, pulseras luminosas ou fosforescentes, a pantalla do móbil... usa a túa creatividade.
- Lembra que tamén podes iluminar selectivamente a algo creando efectos especiais e de gran plasticidade.
Siguen algúns exemplos recollidos na rede:
Este vídeo usa a técnica do Ligtpainting aplicada a un captor de vídeo
- Usa un trípode para que todas as fotos teñan o fondo idéntico. Se non tes, podes usar unha mesa, unha parede, o teito dun coche ou o que sexa. O importante é que a cámara non se mova. Tamén pode ser recomndable usar o disparador con temporizador para non mover a cámara ó pulsar o disparador.
- Se podes, usa o enfoque manual para que a cámara non cambie por sí mesma os parámetros de enfoque, variando así dunha foto a outra.
- De feito, axusta todo o que poidas manualmente, Balance de Brancos, Axuste de exposición... e sobre todo, non uses o flash.
No GIMP:
Mediante máscaras de capa e usando o pincel negro e branco, vai amosando e ocultando partes das capas ata facer que todas as persoas aparezan na foto final. Podes xogar coa opacidade para ubicar ós suxeitos da foto.
Combina as capas usando "combinar cara abaixo". Exporta, e listo!
